آخرین مطالب
امکانات وب
در ایران کهن، در آخرین شب پاییز یعنی نخستین شب زمستان و درازترین شب سال جشنی برپا می شد به نام یلدا. یلدا، یعنی ولادت. ولادت خورشید یا مهر و آن روزی گرامی برای ایرانیان باستان بود که تا کنون نیز ادامه دارد. یلدا را همچنین می توان جشن و گردهمایی خانوادگی تاریخی دانست؛ در شب یلدا خویشاوندان نزدیک در خانه بزرگ خانواده، گرد می آیند و در سرمای آغازین زمستان، دور کرسی می نشینند و تا نیمه شب میوه و آجیل و غذا می خورند و به فال حافظ گوش می دهند. این شب به زمان بین غروب آفتاب از سی آذر، آخرین روز پاییز تا طلوع آفتاب در اول ماه دی، نخستین روز زمستان اطلاق می شود. این شب در نیمکره شمالی با انقلاب زمستانی مصادف است و به همین دلیل از آن زمان به بعد طول روز بیشتر و طول شب، کوتاه تر می شود. ایرانیان باستان با این باور که فردای شب یلدا با دمیدن خورشید، روزها بلندتر می شوند و تابش نور افزونی می یابد، از این رو دهمین ماه سال را دی می نامیدند که به معنای دادار و آفریننده است. علم و فرهنگ...
ما را در سایت علم و فرهنگ دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : mohammadhto بازدید : 208